Not; başlık en altta. Duracağım yeri unutmuş epey yol almıştım. Geriye dönüş imkansız Tek şerit zaman, yolda kalmışım. Küçük bir dal parçası kopardım kayısı ağacından. Daha dün gibi aklımda elime batan parçası. Kanamayan ama acıyan bir yara. İlginç ve sahteye uzak sahiciye yakın bir yaşam. Neşrederken yazdığı herşeyi dediği kadar rahat değil aslında söze sahip olan. Evimizi dolduran sesler var. Birer birer eksilenler. Hiç yaşamamış gibi olanlar hiç ölmemiş gibi olanlar.. Hayat bir bakır tabak. Eğer arada kalay yatırmazsak kararıyor diye. Yoksa bu ölümler niye. Daha dün gibi aklımda,kitapta yazmayanlarım. Defterleri dolduracak kadar var. Yok ! Biten mürekkebi kadar kalemin. Mor salkımları küstüren gidişlerle ... Taa geçmişine, haa gelmişine, yok ya bırak deyişine dünya. Ellerin var tutamıyorsun, gözlerin var sınırı yok, işin var sonun yok. Nedir o zaman bunca tantananın sebebi. Mercimek olmak kadar mühim degil bazı beyinler. Balon kadar anlamsız. Düşünceli olmayı