Selam sana zaman, akıp gidiyorsun bir hiçten ötekine... Bir doğum ile başlayıp bir ölümle bitiyorsun. Herkes için iki kapı arası, benim için yolun tam karşısı... Hızıma, hizama ben koşuyorum sen yetmiyorsun. Yol başlıyor. Yoldaş buluyorsun. Dostlar, hisler, dertler veriyorsun. Az ilerledim mi bekle diyorsun. Karşı da görülen bir sürü kırık bardak, vazo, çiçekler dağılmış etrafa, geçmek için sev diyorsun. Sevmek lügatta kolay, yaşarken zor. Çok mu ağrın var bırak diyorsun. Dinlemedin mi kedere boğuyor, birde buna tokat diyorsun. Zaman.... zaman... Güzel bir gelişin var. Başın dik, göğsün geniş. Güvenmek isteyince üst üste geliyorsun. Omuzlar çökünce düşüyorum bitap. Sen bana bırak diyorsun. Geçiyorsun, hep geçiyorsun hiç alttan almıyor bir adım geri gelmiyorsun. Bide buna dönüşü yok diyorsun. Senin geçişin benim yaşama şevkim, seni yakalamak idealim, kollarımı açtım, ne bekliyorsun...